www.terytorialsi.fora.pl

wilk1986

KIEROWANIE OGNIEM
Obezwładnienie celu uczynienie czasowo niezdolnym do działania (walki)
Zniszczenie celu uczynienie trwale niezdolnym do działania (walki)
Kierowanie ogniem jest elementem kierowanie walką. Dowódcy pododdziałów kierują ogniem poprzez stosowania zadań, wydawanie komend ogniowych oraz podawanie ustalonych sygnałów.
Zadanie ogniowe:
1. Jest formą zadania bojowego.
2. Zobowiązuje wykonawcę do samodzielnego zwalczania celu.
3. Dowódca stawiając zadanie ogniowe wskazuje swój zamiar, nie powinien natomiast. ograniczać swobody podwładnemu w wyborze sposobu jego wykonania. ( Dowódca przedstawia tylko swój zamiar, efekt jaki chce osiągnąć).
Składowe zadania ogniowego:
1. Wykonawca,
2. Cel,
3. Hasło.
Przykład:
Do celu UKM: "Celowniczy UKM, dozór 2 studnia, dalej 100 grupa piechoty - ZNISZCZYĆ"
Komenda ogniowa
1. Jest forma zadania ogniowego.
2. Podawana jest głosem przez techniczne środki łączności i zobowiązuje do natychmiastowego jej wykonania.
3. Wyrażona ona szczegółową decyzję dowódcy w zakresie sposobu prowadzenia ognia.
Treść komendy ogniowej:
1. wykonawca
2. rodzaj broni i amunicji
3. położenie celu, rodzaj celu
4. nastawy celownika, nastawy poprawek kierunku, punktu celowania
5. sposób prowadzenia ognia (w ruchu, w miejscu)
6. rodzaj ognia ( pojedynczy, seria, ciągły)
7. hasło do otwarcia ognia
Przykład
"Celowniczy RGP, dozór rozłożyste, w prawo 0-40, transporter- przeciwpancernym-3-w środek- OGNIA"
Podczas kierowania ogniem w walce dowódca poddziału będzie stosował manewr ogniem. Polega on na jego ześrodkowaniu, podziale lub przenoszeniu umożliwiającym jednoczesne będz kolejne rażenie kilku obiektów (celów).
Wykonuje się go bez zmiany stanowisk ogniowych, w celu uzyskania przewagi ogniowej nad przeciwnikiem w określonym miejscu i czasie oraz zapewnieniu korzystniejszych warunków ogniowych.
Formy manewru ogniem:
Ześrodkowanie ognia to skupienie pododdziału (kilku środków ogniowych) na jednym celu. Planuje i prowadzi się go w celu rażenia bardzo ważnych obiektów (celów) ogniem o dużym natężeniu w krótkim czasie.
Podział ognia to skierowanie ognia pododdziału (środków ogniowych) do kilku celów, aby jednocześnie je razić. Ognień rozdziela się w taki sposób , aby w pierwszej kolejności zniszczyć (obezwładnić) cele ważne.
Przeniesienie ognia polega na przerwaniu ognia prowadzonego do jednego celu i skierowaniu go na inny. (cel został zniszczony lub pojawił się bardziej istotny cel)

Temat 2: Organizacja systemu ognia sekcji lekkiej piechoty w obronie i w natarciu.

W kierowaniu ogniem wyróżnia się dwa zasadnicze etapy:
1. przygotowanie systemu ognia,
2. kierowanie ogniem w toku walki.
Organizacja systemu ognia:
zorganizowanie obserwacji,
ocena terenu i przygotowanie stanowisk ogniowych,
zorganizowanie współdziałania ogniowego,
przygotowanie danych do strzelania,
przygotowanie amunicji i uzbrojenia,
opracowanie dokumentów,
postawienie zadań ogniowych.
Dowódca planuje system ognia bezpośrednio w terenie. Dowódca wykorzystuje przede-wszystkim takie jakie ma w swoim składzie.
Do organizacji systemu ognia wykorzystuje się:
środki przeciwpancerne,
środki ogniowe wyższego szczebla wykonujące zadania na korzyść pododdziału,
indywidualną i zespołową broń strzelecką,
środki artyleryjskie przydzielone do pododdziału,
granaty ręczne,
inżynieryjne i zapalające środki rażenia.
Zorganizowanie obserwacji:
uniemożliwienie przeciwnikowi prowadzenia rozpoznania,
uniemożliwienie przeciwnikowi niespodziewanego napadu przeciwnika,
zapewnienie warunków do przygotowania i prowadzenia działań do odpoczynku,
zdobycie informacji o przeciwniku,
uzyskanie informacji o środowisku walki.
Ubezpieczenia bezpośrednie:
1. czujka / podsłuch,
2. patrole piesze,
3. dyżurne środki ogniowe,
4. dyżurny wóz bojowy.
Do prowadzenia obserwacji wykorzystuje się:
1. sprzęt optyczny,
2. sprzęt noktowizyjny i termowizyjny,
Ocena terenu z punktu widzenia skuteczności ognia
System OCOKA
1. Obserwation & fields of fire - możliwość prowadzenia obserwacji i ognia ()
2. Cover & concealment - możlwość w zakresie maskowania
3. Obstacies - przeszkody
4. Key terrain - teren o kluczowym znaczeniu
5. Avenues of approach - drogi podejścia

Wybór i przygotowanie stanowisk ogniowych
1. Dowódca plutonu wskazuje dla poszczególnych sekcji gdzie znajdują się ich punkty oporu.
2. Dowódcy drużyn wyznaczają stanowiska ogniowe dla środków ogniowych drużyny.
3. Stanowiska ogniowe:
a) główne,
b) zapasowe, (znajdują się za obiektem, stanowią zapas)
c) tymczasowe. (znajdują się przed obiektem, stanowią tymczasowym środkiem)
Dobór stanowiska ogniowego:
1. dogodne warunki do prowadzenia obserwacji i ognia,
2. odpowiednie warunki przed naziemną i powietrzną obserwacją przeciwnika,
3. ochroną przed ogniem przeciwnika,
4. dogodne warunki do szybkiego i skrytego jego zajmowania i opuszczania,
5. utrzymanie łączności wojskowej z dowódcą i sąsiadami.
Główne środki ogniowe:
1. dobre warunki prowadzenia obserwacji i ognia,
2. wzajemne wsparcie ogniowe,
3. możliwość manewru ogniem na ważne kierunki.

Zorganizowanie współdziałania ogniowego. Polega na zgraniu w czasie
i przestrzeni, działań wszystkich sił i środków ogniowych wykonujących zadania bojowe. Dowódca powinien określić:
1. Miejsce zgrupowania.
2. Zadania ogniowe.
3. Sposoby wzajemnego wsparcia ogniowego wewnątrz pododdziału, z sąsiadami i z przełożonym.
4. Sposób wykorzystania skutków uderzeń ogniowych środków wsparcia (artylerii, lotnictwa) na kierunku działania pododdziału.
5. Sposoby utrzymania niezawodnej łączności między współdziałającymi środkami ogniowymi i pododdziałami.
6. Sygnały dowodzenia i kierowania ogniem.
Przygotowanie danych do strzelania
Zapewnienie pododdziałom (środkom ogniowym) możliwości prowadzenia skutecznego i zorganizowanego ognia.
1. Rozpoznanie terenu działania.
2. Określenie odległości od charakterystycznych obiektów terenu.
3. Określenie poprawek na odchyłki wynikające z metrologicznych / balistycznych warunków strzelania.
Przygotowanie dokumentów do strzelania
Postawienie zadań do strzelania