www.terytorialsi.fora.pl

wilk1986

Zarządzenie przygotowawcze
SYTUACJA
- wszystko pokazuj na mapie
a) przeciwnik: kto, co (zadanie), gdzie, kiedy, dlaczego (cel)
b) wojska własne: kto, co (zadanie), gdzie, kiedy, dlaczego
c) wzmocnienie
ZADANIE: kto, co, gdzie, kiedy, dlaczego
- przeczytaj, omów dwukrotnie
- po drugim razie pokaż na mapie
- obecna lokalizacja
- miejsce infiltracji
- cel ( obiekt)
INSTRUKCJE OGOLNE
- łańcuch dowodzenia (nazwiska/pseudonimy)
- organizacja i wyposażenie ogólne
- mundur i wyposażenie ogólne
- wyposażenie specjalne
- wstępnie kalkulujemy czas
- inspekcje
- rozkaz bojowy
INSTRUKCJE SPECJALNE
Dla podwładnych dowódców:
- dowódcy sekcji
- radiotelegrafista
- sanitariusz
- wzmocnienie
Dla osób pomagających w przygotowania rozkaz bojowego
1. zbieranie danych
2. trasy
3. modele terenu
4. rekonesans
5. aneksy
6. regulacja zegarków i przypomnienie używanej strefy czasowej
7. pytania
8. upewnienie się czy kalkulacja czasu pozwala na wykonanie zadania

PLNAUJĄC ZADANIA W UGRUPOWANIU PRZECIWNIKA PAMIĘTAJ
1. Nie powierzaj nic nikomu co nie jest mu niezbędnie koniecznie i dla niego ważne z punktu widzenia wykonania zadania
2. Wszystkie przemarsze planuj z zachowanie zasad maskowania, głównie nocą lub w warunkach ograniczonej widoczności
3. Główny wysiłek działań skupić na zdobywaniu informacji poprzez prowadzenie rozpoznania z odpowiednio przygotowanych postarunków obserwacyjnych
4. W miar zwiększania głębokości działań maleje liczba i nasycenie obiektów wojskowych, a wzrasta wielkość i ich znaczenie,
5. Następować będzie przewartościowanie zagrożenia dla OT , będzie wzrastać znaczenie sił policyjnych ( żandarmeria P-ka),, maleć operacyjnych,
6. Represjonowana ludność może przejawiać różne zachowanie (przyjazne i wrogie)
7. Planuj miejsca bezpieczne ( wysoki stopień zurbanizowania ograniczona ilość naturalnych ukryć terenowych i rejonów trudno dostępnych)

W OTWARTEJ WALCE Z SIŁAMI PRZECIWDYWERSYJNYMI NIE MA SZANS
Rękojmie prowadzenia zadań stanowi:
1. świadomość zagrożenia
2. znajomość zasad i sposobów działania przeciwnika
3. ciągłe rozpoznanie i ubezpieczenie sekcji/plutonów
Podstawowe zasady dowodzenia:
4. jednoosobowość - dowódca ponosi odpowiedzialność za podległe podoodziały i za pomyślne wykonanie przez nie zadań,
5. celowość to świadome , zamierzone dążenie do celu określonego założeniami planu rozpoznania, zgodnie z możliwościami pododdziału, ludzi,
6. przewidywanie - to prognozowanie przyszłych faktów i zdarzeń , wyników naszego działania.
7. operatywność - zapewnia szybkie podejmowanie decyzji, wypracowanie i przekazywanie zadań wykonawcom,
8. ciągłość dowodzenia - utrzymanie stałej łączności z przełożonym,
9. stanowczość dowodzenia - to podejmowanie śmiałych, nieszablonowych decyzji i konsekwentnych wcielaniu ich w życie w celu dokładneo i terminowego wykonania zadania. Stanowczość wymaga od dowódcy silnej woli, opanowania , zdecydowania i odwagi, a także zaszczepienie tych cech podwładnym,
10. elastyczność dowodzenia polega na umiejętnym i we właściwym czasie reagowania na zmiany sytuacji,
11. skrytość zachowanie w tajemnicy wszelkich działań pododdziału poprzez prowadzenie działań kontr- rozpoznawczych.

Temat: Podstawowe sposoby prowadzenia rozpoznania na szczeblu taktycznym

Każdy cel wykryty jest celem zniszczonym
Ogólne zasady prowadzenia rozpoznania
Żeby prowadzić z powodzeniem rozpoznanie terenowe pluton OT musi zastosować się do podstawowych zasad rozpoznania podczas przeprowadzania działań:
1. Unikanie wykrycia przez przeciwnika
a) minimalizacja ruchu w obszarze docelowym
b) nie zbliżanie się do przeciwnika bardziej niż to konieczne
c) zachowanie ciszy
d) kamuflaż
2. Stosować środki bezpieczeństwa
3. Organizacja zadań
Obserwacja jest podstawowym sposobem prowadzenia rozpoznania.
Podział obserwacji:
1. bezpośrednia
2. pośrednia
Posterunek obserwacyjny to doraźnie zorganizowany element rozpoznawczy w składzie drużyny, wykonujący zadania za pomocą obserwacji i podsłuchu. Można go organizować w każdym pododdziale.
Posterunki te organizuje się we wszystkich rodzajach działań bojowych.
Wybierając stanowisko PO musi ono gwarantować:
1. jak najlepszy wgląd w wyznaczony sektor obserwacji,
2. dobre i neutralne maskowanie,
3. zapewniać skryte podejście i odejście z posterunku,
4. powinno być rozmieszczone z dala od charakterystycznych , dobrze widocznych przedmiotów terenowych umożliwiających namierzenie oraz prowadzenie i korygowanie ognia,
5. w miarę możliwości zapewnić ochronę przed deszczem i wiatrem,
6. miejsce nie może wpływać na jakość łączności radiowej.
Organizowanie postarunku obserwacyjnego
Unikanie:
1. podchodzenie zbyt blisko przeciwnika
2. uczęszczanych dróg i głębokich wąwozów
Skład osobowy postarunku obserwacyjnego - od 3-4 żołnierzy do drużyny.
Budowa postarunku obserwacyjnego:
1. Wybranie odpowiedniego miejsca
2. Wystawienie wartownika ( najcięższy środek ogniowy, strzelec wyborowy)
Wartownik osłania sekcję w trakcie przygotowania postarunku. W zwiazku z tym, że prace mogę potrać 6-8 h
Do budowy najlepiej wykorzystać czarną, zgniłozieloną zasłonę, płachtę mocując ją do przedmiotów terenowych. Pozwala to na maskowanie ruchów sekcji podczas przygotowania postarunku.
Następnie buduje się dach z poncha peleryn. Ma to służyć do ochrony przed deszczem i do maskowania ( przed wykryciem z powietrza)

Skład i wyposażenie postarunku:
Skład osobowy postarunku zależy przede wszystkim od zadania, wyposażenia oraz warunków terenowych i atmosferycznych. Może wynosić do 3-4 żołnierzy do sekcji. .
Zasadnicze wyposażenie:
1. przyrządy optyczne,
2. dokumentacja niezbędna do ewidencjonowania wyników obserwacji,
3. środki sygnalizacji i łączności,
4. dodatkowe materiały pomocnicze.
Praca na postarunku obserwacyjnym :
1. wyznaczać zmiany na postarunku ( odpoczywająca, obserwującą, ubezpieczającą)
2. zorientować do w terenie
3. przekazywać wiadomości o przeciwniku
4. podać rozmieszczanie własnych pododdziałów
5. postawić zadania obserwatorom określając czas i sposób meldowania o wynikach obserwacji
6. ustalić sygnały alarmowania
7. określamy zasady przestrzegania higieny, spożywania posiłków,
8. omów postępowania w razie wykrycia PO
9. sprawdzić zrozumienie rozkazów przez podwładnych
10. kontrolować prowadzenie dziennika obserwacji
PATROL
nie są to jedynie szyki, które mogą być wykorzystywane, ale stanowią podstawę nauczania podczas treningów podoodziałów,
szyki są opracowane na podstawie sekcji dwunastoosobowych, ale mogą być dopasowane do taktycznych wymagań mniejszych lub większych podododziałów,

Należy wziąć pod uwagę to, aby dowódca w czasie patrolu nie przebywał razem z zastępcą i aby radiotelegrafista przebywał w odległości umożliwiającej dowódcy szybkie wykrycie środków łączności

Ogólny podział formacji marszowych
1. rząd
2. grot
3. V
4. Diament
5. tyraliera
Za nawigację w patrolu odpowiada dowódca a za pomiar odległości żołnierz idący za nim.
Zasady podczas wykonywania marszu ubezpieczonego:
1. dobrze przygotuj sprzęt i wyposażenie,
2. zabierz odpowiedni zapas wody,
3. pamiętaj o dyscyplinie światła i dźwięku,
4. dobrze zaplanuj trasę marszu,
5. systematycznie kontroluj trasę marszu i stan osobowy patrolu,
6. nie poruszaj się po drogach,
7. unikaj otwartych przestrzeni,
8. zawsze mniej łączność z żołnierzem, który idzie przed tobą i za tobą,
9. wskazuj odpowiednio często PK (punkty kontaktowe) sto to miejsca zbiórki w przypadku rozproszenia,
10. zostawiaj po sobie jak najmniej śladów.

Prędkość poruszania się patrolu zależy od wielu czynników i zawiera w przedziale od 5-6 km /h do 1-2km/h
Uzależniona jest od :
1. widoczności,
2. stopnia zagrożenia.

Ubezpieczenie i wypoczynek marszu:
1. odpoczynki krótkie 5-10 min
2. odpoczynki długie 10-30 min
Przestrzeń otwarta - jeśli na trasie naszego marszu jest przestrzeń otwarta należy ją obejść.
Osady i wsie - jeśli nie są naszym celem naszego patrolu, obchodzimy identycznie jak przestrzenie otwarte.
Pola minowe - obchodzi się lub przekracza określoną ścieżką.